NEDEN..
Neden diye başlayan her soruyu kınıyorum aslında ben üstelik kendim de nedenler içinde boğulurken.. Düşünmek o kadar zor geliyor ki artık.. Hayatı akışına bıraktım diyorum bi bakıyorum hayat akmış gitmiş avuçlarımın arasından artık ben de yetişemiyorum yaşanılanlara.. Zor bazen düşünüyorum da yoruldum mu artık sevmekten sevilmekten herşeyden..Sevgi nedir diye soruyorum kendime çoğu zaman yaşadığım herşeye değer mi bu sevgi.. Herşey bu kadar üstüme gelirken çabalarıma değer mi? Sonra diyorum ki aşk nedir? Çabalamak gerekmez mi uğruna çoğu şeyden hatta kimi zaman kendinden hayallerinden vazgeçmek? Cevabını bilmediğim sorularla boğuluyorum her çırpınışımda biraz daha dibe iniyorum.. Düşünmemek istiyorum hiçbirşeyi düşünmemek.. Ne onu ne kendimi ne de yaşanılanları.. Yeniden başlamak herşeye sil baştan.. Ama başlamaya yeniden yeniden başlamaya gücüm kaldı mı? Her tarafı delinmiş bi torbada su taşımak benim yaptığım haklısın ruhum.. Haklısın.. Ama yeniden denemeliyim.. Yeniden ayağa kalkmaya mecburum içimdeki yangınları söndüremediğim sürece o torbadaki balıkları yaşatmaya mecburum ben.. Son umut kırıntılarını bile kullanmaya mecburum.. Kendim için onun için sil baştan yaşamaya çabalamaya mecburum.. Aşk yaşanılası kolay bir şey değil ki.. Bulunması kolay bir şey değil.. Her akşam yatmadan önce resimlerimize bakıyorsam hala pcmin ekranında onla olan resmim varsa ben mecburum.. Hala seviyorsam mecburum.. Özlüyorsam ellerim terliyorsa adı her aklıma geldiğinde kalbim yerinden çıkıcak gibi oluyorsa ben çabalamaya mecburum.. Ben onu sevdiğim müddetçe ona mecburum.. Vazgeçemiyorsam asi ruhundan vazgeçemiyorsam yüreğinden , yüreğimden atamıyorsam sıcaklığını,  yüreğimden atamıyorsam çocuksu hallerini , gözlerimden gülüşünün hayali geçmiyorsa,  ben onsuz olsam da onla devam ediyorsa yüreğim yaşamaya mecburum çabalamaya.. Kan tükerse de dudaklarım içimdeki yaralardan, boğulsam da karanlık sularda belki güneş açar diyerek beklemeye mecburum.. Yorgun düşsem de dizlerim kanasa da dikenli yollardan ben yürümeye mecburum bu sevda yolunda.. Vazgeçemiyorsam eğer mecburum ben ona..Neden diye sormanın anlamı yok.. Aşkın nedeni olmazmış.. Düşünmenin anlamı yok ... Aşkın mantığı olmazmış.. Nedensiz , mantıksız sevdiğim sürece ben ona mecburum...

SEVGİLİM

Karanlık sular var karşımda nereye gittiğini bilmediğim
Düşsem sanki boğulacak gibiyim
Bi ışık aradı ya gözlerim tekrar yaşamak için
Gecenin o karanlığında güneşi oldun çıkmaz sokaklarımın
Sen ki ele avuca sığmaz serserim
Yüreğine dokundukça ısınıyor buz tutmuş ellerim
Sen ki sevmeyi bilmez asi ruhlum
Sevginin büyüklüğünde eziliyor şimdi yüreğim
Seni sevmek başka birşey belki
Alışmak değil seni sevmek
Kaybolmak belki bilindik bir yerde
Belki de kurtulmaya çalışmak korkulardan
Kaçmalarım belki bu yüzden
Ne kadar uğraşsam da kaçamadım yine seni sevmekten
Sevmek belki küçük yüreğimin istemediği bir şey
Sevmeyi belki de şimdi öğreniyor ruhum
Belki şimdi tanışıyorum onla
Ne söylesem ne desem boş ya bazen
Şanslıyım ben senin sevginle
Şanslıyım seni sevdiğim için
Şanslıyım yüreğimin senin evin olduğu için
Seni seviyorum sevgilim....
                                       (sevgimin sevgililer günü)

           ÖLECEK KADAR...

Güneş hüzünlü doğdu bu sabah

Gözyaşları kor kor yaktı ruhumu

Kışın soğuğunda kaybetti aciz benliğini
Işıklarıyla aydınlatamadı bu sefer karanlığımı
Isıtamadı yüreğinin ayazından buz tutmuş gece gözlerini

Bir çiğ tanesi düştü yere ben ah çekmelerimden yorulmuşken

İlk kardelen açıverdi umut saçarak sen benden çok uzaklardayken

Baharı müjdeleyen kuşları izledim bu sabah dans ettiler gökyüzünde kış biterken

Ama içimdeki yangını söndüremedi sabah ayazı,senin içini ısıtamadı sabah güneşi

İçimizde açamadı bahar çiçekleri

İçime karlar yağdı bu sabah,gözlerime yağmurlar
Yüzyıllar geçmiş gibi yaşlandı ruhum hüzünden kavuşamamanın getirdiği
Sana uzanabilecek kadar yakınken ellerim titriyor yazarken heceleri
Her nefeste geri dönüyor adımlarım bir köprünün üstünde yalnızlığımla
Zor tutuyorum gidemesin diye ayaklarımı

Etrafa saçılan her umuttan bir tutam serpiyorum şimdi içime
Belki birgün 'seni seviyorum' dersin yine
Belki birgün tekrar buram buram çekerim kokunu içime
Belki birgün gülüşünle bahar olur tüm kışlarım,kaybolurum yine gece gözlerinde

Kızgınım aslında bu gidişine
Üstüme basıp geçişine,bizden vazgeçişine,gözlerimi terk edişine
Sevdanın şarkısını fısıldarken kulağıma
Hiç kabullenemedim bu son gidişini
ÖLDÜRECEK KADAR SİNİRLİ, ÖLECEK KADAR ÖZLEDİM SENİ...