ÖLECEK KADAR...

Güneş hüzünlü doğdu bu sabah

Gözyaşları kor kor yaktı ruhumu

Kışın soğuğunda kaybetti aciz benliğini
Işıklarıyla aydınlatamadı bu sefer karanlığımı
Isıtamadı yüreğinin ayazından buz tutmuş gece gözlerini

Bir çiğ tanesi düştü yere ben ah çekmelerimden yorulmuşken

İlk kardelen açıverdi umut saçarak sen benden çok uzaklardayken

Baharı müjdeleyen kuşları izledim bu sabah dans ettiler gökyüzünde kış biterken

Ama içimdeki yangını söndüremedi sabah ayazı,senin içini ısıtamadı sabah güneşi

İçimizde açamadı bahar çiçekleri

İçime karlar yağdı bu sabah,gözlerime yağmurlar
Yüzyıllar geçmiş gibi yaşlandı ruhum hüzünden kavuşamamanın getirdiği
Sana uzanabilecek kadar yakınken ellerim titriyor yazarken heceleri
Her nefeste geri dönüyor adımlarım bir köprünün üstünde yalnızlığımla
Zor tutuyorum gidemesin diye ayaklarımı

Etrafa saçılan her umuttan bir tutam serpiyorum şimdi içime
Belki birgün 'seni seviyorum' dersin yine
Belki birgün tekrar buram buram çekerim kokunu içime
Belki birgün gülüşünle bahar olur tüm kışlarım,kaybolurum yine gece gözlerinde

Kızgınım aslında bu gidişine
Üstüme basıp geçişine,bizden vazgeçişine,gözlerimi terk edişine
Sevdanın şarkısını fısıldarken kulağıma
Hiç kabullenemedim bu son gidişini
ÖLDÜRECEK KADAR SİNİRLİ, ÖLECEK KADAR ÖZLEDİM SENİ...